Szanowni Państwo,
czy wyraz gejostwo istnieje w języku polskim? Jeżeli tak, czy można powiedzieć, że jest nacechowany neutralnie, czy też jego nacechowanie jest wyłącznie negatywne?
Ponadto, czy poprawnie powiemy bliższe spojrzenie (ang. closer look)? Czy lepiej zastąpić to uważniejszym spojrzeniem albo może przyjrzeniem się?
Z góry dziękuję.

Szanowni Państwo!

Przejeżdżałam ostatnio przez Wielkopolskę i zaintrygowały mnie nazwy kilku, niezbyt od siebie oddalonych miejscowości: Murzynowo Kościelne, Murzynowo Leśne, Murzynówko, Murzynowiec Leśny. Jeśli to możliwe, proszę o wyjaśnienie ich pochodzenia. Kiedy powstały? Czy właściwe jest tu skojarzenie ze słowem murzyn? Szczególnie w tak zaskakującym połączeniu z przymiotnikami kościelne i leśne? Z góry dziękuję za odpowiedź!

Anna

Szanowni Państwo!

Czy mogłabym prosić o wyjaśnienie, z czego wynika różnica w zapisie farniente i dolce far niente?

Z góry bardzo dziękuję.

Z poważaniem

Agnieszka Buczkowska

Witam!
Często słyszę, zwłaszcza u ludzi starszych, ale nie tylko, coś takiego: „Tyś jest głupi” albo „Gdzie wyście są?” czy też: „Drzwiś zamknęła?”. Tego typu wymowa mnie bardzo irytuje. Wydaje mi się, iż jest ona niepoprawna. Czy mam rację?? Proszę o odpowiedź. Z góry dziękuję.

Mam problem z interpunkcją w zdaniach rozpoczynających się imiesłowem przymiotnikowym, np. „Wzniesiona w 1803 r. jest jedną z kilku zachowanych w Polsce cerkwi w typie wschodniołemkowskim”. Albo: „Położona na wysokiej, stromej górze stanowiła centrum dawnego klasztoru obronnego”. Czy w tych zdaniach przecinek jest niezbędny, czy też przeciwnie – nie należy go stawiać, a wyrażenie z imiesłowem traktować jako podmiot całego zdania? Bardzo proszę o wyjaśnienie.
Gabriela Niemiec

Mój kolega z Włoch zapytał mnie, dlaczego polskie zdanie typu Jestem Włochem, Jestem Polakiem zawiera narzędnik, nie zaś jak w innych językach, które podlegają deklinacji, z mianownikiem (niem. Ich bin italienisch, wł. Sono Italiano). W łacinie widzimy podobną zależność – Jestem człowiekiem, Ecce homo.

Z góry dziękuję za odpowiedź.

Z pozdrowieniami
Albert Gorzelak

Dzień dobry
W Gramatyce języka polskiego Józefa Muczkowskiego (trochę stara pozycja) przy odmianie rzeczownika pojawia się taka rada: „Celownik na owi zakończony z przyimkiem ku w niektórych na u skracamy, np. ku końcu zamiast ku końcowi, ku Krakowu, ku Paryżu”.
Starałem się sprawdzić, użycie -u w celowniku razem z przyimkiem ku jest obecnie poprawne (szczególnie chodzi mi o ku końcu), ale nigdzie nie mogłem znaleźć takiej informacji.
Z góry dziękuję za pomoc i poświęcony czas.

Szanowni Państwo,
przepraszam, ale nie mam dostępu do najnowszych źródeł, a stare podają różną informację. Mam wątpliwości co do poprawnej formy na określenie państwa mołdawskiego. Czy nie jest tak, że oficjalna nazwa to: Republika Mołdowy (a może Republika Mołdawii), natomiast potocznie powinno się używać formy: Mołdawia (czy Mołdowa)?
Z góry dziękuję za odpowiedź.

Czytany jest obecnie dość często Gnój Kuczoka i pojawia się problem nazywania głównego bohatera i narratora. Częsty jest zapis Syn Starego K. – wszystko dużymi literami – jako nazwa postaci…, bo tak właściwie nie wiadomo, jak on ma na imię, nazwisko… Czy taka forma jest uzasadniona lub choćby dopuszczalna?
Z góry dziękuję za odpowiedź.

Dzień dobry,

chciałbym spytać o pochodzenie i odmianę nazwiska Burzec. Czy może odmieniać się analogicznie jak słowo marzec, czy też w inny sposób?

Z góry dziękuję za pomoc.